του Γεωργίου Λιναρδή

Ο Γεβγκένι Πριγκοζίν, επικεφαλής της ιδιωτικής στρατιωτικής εταιρείας Wagner, η οποία μάχεται εδώ και μήνες μέσα και γύρω από την πόλη κλειδί Μπαχμούτ (το οποίο στην πραγματικότητα ονομάζεται Αρτιομόβσκ), ανακοίνωσε την κατάληψη του Μπαχμούτ σε βίντεο που ανάρτησε σε κοινωνικά μέσα δικτύωσης.
Τα ελληνικά συστημικά μέσα ενημέρωσης εδώ και δυο-τρία εικοσιτετράωρα διαψεύδουν πεισματικά την είδηση, επικαλούμενα δυτικές πηγές και ξεπερνώντας ακόμη και την ουκρανική πολεμική προπαγάνδα.

Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν ο Πριγκοζίν λέει την αλήθεια ή οι Ουκρανοί που αρνούνται την κατάληψη του Μπαχμούτ. Τα συστημικά ΜΜΕ, όχι μόνο τα εγχώρια, αισθάνονται εμφανώς άβολα με το θέμα και αποφεύγουν να αναφερθούν άμεσα στην κατάληψη, δημοσιοποιώντας ειδήσεις του τύπου « το Μπαχμούτ αμφισβητείται και πάλι...
η κατάσταση είναι κρίσιμη...οι Ουκρανοί ελέγχουν ορισμένες βιομηχανικές εγκαταστάσεις και επανακατακτούν εδάφη...».
Δεν είμαστε εκεί και δεν μπορούμε να πούμε αν το Μπαχμούτ έπεσε πραγματικά. Αλλά για άλλη μια φορά μπορούμε εύκολα να δηλώσουμε, διαθέτοντας κοινή λογική και κρίση, ότι τα συστημικά μέσα ενημέρωσης λένε ψέματα στους τηλεθεατές και αναγνώστες τους.

Οι επόμενες ημέρες θα δείξουν εάν το Μπαχμούτ έχει πράγματι πέσει. Αλλά αν τα δυτικά μέσα ενημέρωσης δεν λένε τα πράγματα ακριβώς με το όνομά τους και απλώς εφευρίσκουν «καλά νέα» ανάμεσα στα γεγονότα, αυτό είναι μια ένδειξη ότι το Μπαχμούτ είναι πιθανώς πραγματικά σε ρωσικά χέρια. Παρεμπιπτόντως, η μάχη του Μπαχμούτ θα είναι η πρώτη στην ιστορία στην οποία μια ιδιωτική εταιρία μισθοφόρων νίκησε έναν τακτικό στρατό που εκπαιδεύτηκε και εξοπλίστηκε από το ΝΑΤΟ.

Γιατί όμως το Μπαχμούτ είναι τόσο «πολύτιμο» για την δυτική προπαγάνδα;

Η απώλεια της πόλης θα προκαλέσει πλήγμα στο ηθικό της Ουκρανίας μετά από τόσους μήνες σκληρών μαχών.
Δεν είναι γνωστό ακριβώς πόσοι στρατιώτες και από τις δύο πλευρές έχουν πεθάνει στην σύγκρουση, οι Ουκρανοί και δυτικοί μισθοφόροι μετά από αρκετούς μήνες μαχών στην ευρύτερη περιοχή σίγουρα θρηνούν πολλούς δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, οι απώλειες της ομάδας Wagner επίσης πρέπει να είναι μεγάλες.

Ανακαλούμε στην μνήμη των αναγνωστών ότι ο Ουκρανός πρόεδρος Ζελένσκι είχε κάνει την πόλη έμβλημα αντίστασης. Όταν επισκέφθηκε την Ουάσιγκτον τον Δεκέμβριο, την αποκάλεσε «το φρούριο του ηθικού μας»
και έδωσε μια σημαία του Μπαχμούτ στο Κογκρέσο των ΗΠΑ. «Ο αγώνας για το Μπαχμούτ θα αλλάξει την τροχιά του πολέμου μας για ανεξαρτησία και ελευθερία», είχε πει με τον γνωστό στομφώδη τρόπο έκφρασης του.
Έτσι η πτώση της πόλης σημαίνει, πέραν της στρατιωτικής, μια πολιτική και συμβολική απώλεια για το Κίεβο.

Στρατηγικά, η νίκη για τους Ρώσους στο Μπαχμούτ ανοίγει ένα μονοπάτι προς τα δυτικά, πιθανώς προς το Κραματόρσκ και Σλοβγιάνσκ, με την Ουκρανία να έχει χάσει τόσους πολλούς στρατιώτες για την άμυνα της πόλης, που καθιστά αμφίβολη την ικανότητα της να ξεκινήσει μια αντεπίθεση προς τις αρχές καλοκαιριού.
Θυμίζουμε ότι τον Απρίλιο η Washington Post είχε δημοσιεύσει απόρρητα έγγραφα (UkraLeaks) αναφέρoντας ότι
«οι επιθετικές φιλοδοξίες του Κιέβου πιθανότατα δεν ταιριάζουν με τις στρατιωτικές δυνατότητες του Κιέβου».
Σύμφωνα με την εφημερίδα, Αμερικανοί αξιωματούχοι που πραγματοποίησαν άσκηση επί Χάρτου, στην οποία συμμετείχαν και Ουκρανοί στρατιωτικοί διοικητές, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι «το Κίεβο θα πρέπει να αρχίσει να αναγνωρίζει τα όρια των επιθετικών δυνατοτήτων του και να προετοιμάζεται ανάλογα».