του Αχιλλέως Ξανθάκη

Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι, οι σχέσεις μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας συνεχώς επιδεινώνονται σημαντικά.
Η διπλωματική ρητορική έχει ξεφύγει από την συνήθη διπλωματική γλώσσα και έχει γίνει αρκετά εχθρική.

Το βαθύ κράτος της Ουάσινγκτον συνεχώς κλιμακώνει την κατάσταση και απαιτεί όλο και σκληρότερα μέτρα.

Στρατιωτικοί αναλυτές και ειδικοί επεξεργάζονται διάφορα σενάρια σύγκρουσης. Η πιθανή πρόθεση της Κίνας να ενσωματώσει την Ταϊβάν πυροδοτεί όλες αυτές τις ενέργειες. Οι ΗΠΑ ετοιμάζονται να αιματοκυλήσουν την Ταϊβάν (το επονομαζόμενο αβύθιστο αεροπλανοφόρο) για να την σώσουν…

Γιατί όμως;
Η Ταϊβάν απέχει από την Κίνα λιγότερο από 180 χιλιόμετρα, ο πληθυσμός της είναι κινεζικός και οι Ταϊβανέζοι θεωρούν την Ταϊβάν επίσημη πρωτεύουσα της Κίνας (!), επιβεβαιώνοντας έτσι τους δεσμούς τους με την Κίνα.
Για πιο λόγο και με ποιο δικαίωμα οι «δημοκρατικές» ΗΠΑ απεργάζονται σχέδια πολέμου,
σε μια τέτοια περίπτωση;

Και είναι οι ίδιες ΗΠΑ που το 1898 προσάρτησαν με σκληρή και αιματηρή βία την Χαβάη και το 1959 την ονόμασαν 50η πολιτεία των ΗΠΑ. Την Χαβάη που δεν κατοικείτο από αμερικανούς και βρίσκεται 3.700 χλμ. δυτικά των ηπειρωτικών Ηνωμένων Πολιτειών!

Η Κίνα έχει πρόσφατα, επίσημα ονομαστεί από το πολιτικο-στρατιωτικό κατεστημένο των ΗΠΑ ο νο1 εχθρός, όμως η πολιτική αυτή δεν είναι πρόσφατη, ξεκίνησε με τον Μπαράκ Ομπάμα, και τα σχετικά σχέδια του Κίσινγκερ και του Μπρεζίνσκυ.

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΤΩΝ ΗΠΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ
Η παλαιότερη και πιο συγκεκριμένη ιδέα για τη διεξαγωγή πολέμου εναντίον της Κίνας ονομάζεται Air-Sea Battle. Εισήχθη από το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ πριν από μια δεκαετία και βασίστηκε σε προηγούμενα παρόμοια δόγματα που δικαιολογούν την υπεροχή του αέρα. Για παράδειγμα, το 1992 ο Συμμαχικός Διοικητής του ΝΑΤΟ Τζέιμς Σταυρίδης επεσήμανε την σημασία της δημιουργίας συνδυασμένου αέρα και άλλης δύναμης για να διασφαλιστεί η νίκη.
Αυτή η ιδέα βασίζεται στο «δόγμα της «Air-Land Battle», που αναπτύχθηκε για το ευρωπαϊκό θέατρο στρατιωτικών επιχειρήσεων στην δεκαετία του '70 - 80 για την πιθανή αντιμετώπιση της Σοβιετικής Ένωσης από τις ΝΑΤΟικές δυνάμεις.

Βασίζεται σε βαθιές επιθέσεις, αλλά σε αντίθεση με την ιδέα του Ψυχρού Πολέμου, η Air-Sea Battle περιγράφει ολοκληρωμένες επιχειρήσεις και στις πέντε σφαίρες (αέρα, γη, θάλασσα, διάστημα, κυβερνοδιάστημα).
Στα τέλη του 2011, ο Υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ ενέκρινε την ιδέα της μάχης Air-Sea ως απαραίτητο βήμα στη μεταρρύθμιση των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ, για τις οποίες ιδρύθηκε ένα ειδικό τμήμα.

Μεγάλο βάρος του στρατιωτικού σχεδιασμού εναντίον της Κίνας έχει δοθεί ώστε να στοχευθεί η σύγχρονη κινεζική κοινωνία, στην οποία υπάρχουν διάφορα εσωτερικά προβλήματα: εθνοτική ποικιλομορφία (περισσότερες από 50 μειονότητες, μεταξύ των οποίων Uighurs, Θιβετιανοί και Μογγόλοι) τάσεις του περιφερειακού αυτονομισμού, ανισορροπία στην οικονομική ανάπτυξη, ειδικά μεταξύ παράκτιων και εσωτερικών περιοχών.
Δηλαδή, η έμφαση έχει ήδη δοθεί στην εσωτερική αποσταθεροποίηση της Κίνας.

Από το 2013, ο σχεδιασμός αυτός αναβαθμίζεται συνεχώς, πράγμα που το Πεκίνο γνωρίζει και έχει επανειλημμένως επικρίνει. Ταυτόχρονα, μια στρατηγική υπεράκτιου ελέγχου είναι επίσης σε ενεργή ανάπτυξη.
Βασίζεται στην χρήση διαθέσιμων μέσων και τρόπων για να στερήσει στην Κίνα την χρήση της θάλασσας εντός της πρώτης νησιωτικής αλυσίδας και την προστασία του θαλάσσιου και εναέριου χώρου της πρώτης νησιωτικής αλυσίδας.

Αυτό θα καθιερώνει την κυριαρχία των ΗΠΑ στον χώρο του αέρα και της θάλασσας έξω από την αλυσίδα των νησιών. Αυτές είναι οι βασικές στρατηγικές προσεγγίσεις των ΗΠΑ στον πόλεμο εναντίον της Κίνας, οι οποίες προσαρμόζονται καθώς οι συνθήκες μεταβάλλονται.

ΠΙΘΑΝΑ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΑ ΣΕΝΑΡΙΑ
Για να κατανοήσουμε την σκέψη του στρατού των ΗΠΑ, είναι χρήσιμο να στραφούμε σε ένα πρόσφατο συλλογικό έγγραφο με τίτλο «Διασχίζοντας το Στενό: Οι Στρατιωτικοί Προετοιμασίες της Κίνας για τον Πόλεμο με την Ταϊβάν", που δημοσιεύθηκε από το Εθνικό Πανεπιστήμιο Άμυνας των ΗΠΑ.

Σε αυτό, ορισμένοι συγγραφείς πιστεύουν ότι η Ταϊβάν θα είναι μακροπρόθεσμος στόχος του Πεκίνου αλλά μέχρι τότε, συγκεκριμένοι βραχυπρόθεσμοι στόχοι θα επιδιώκονται ανάλογα με τις μεταβαλλόμενες συνθήκες.
Ο σχεδιασμός της ΛΔΚ για την προσάρτηση του νησιού θα καθοριστεί από τον τρόπο με τον οποίο το Πεκίνο θα σταθμίζει το κόστος, τα οφέλη και τους κινδύνους έναντι των συγκεκριμένων βραχυπρόθεσμων στόχων.

Οι συγγραφείς προτείνουν δύο κύριες επιλογές δράσεως:
- συντονισμένη προσπάθεια βελτίωσης των αμυντικών δυνατοτήτων της Ταϊβάν
- άσκηση επιρροής στην ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας για να επιτευχθεί ειρηνικής ενοποίησης.

Είναι βεβαίως γνωστό ότι η ίδια η Κίνα ενδιαφέρεται για την ειρηνική ενοποίηση. Δεν μπορούμε όμως να υποθέσουμε πως η Ουάσιγκτον είναι σύμφωνη με αυτό τον στόχο. Διαφορετικά, δεν θα προκαλούσε τόσο ανοιχτά την Κίνα και δεν θα συνέχιζε τον εξοπλισμό της Ταϊβάν και των χωρών της περιοχής.

Νομίζω πως, στα χρόνια που το κράτος των Ηνωμένων Πολιτειών ασκεί την ηγεμονική κυριαρχία του, ένα πράγμα έχει αποδειχθεί ότι απεχθάνεται να λύνει ειρηνικά, ότι μπορεί να επιβάλλει με τα όπλα.
Είναι όπως θα έλεγαν οι ίδιοι «bad business». Μετά από καταστροφικές πολεμικές επιχειρήσεις, που δίνουν στήριξη στην πολεμική βιομηχανία, έρχονται οι επιχειρήσεις ανακατασκευής υποδομών που δίνουν στήριξη στις υπόλοιπες βιομηχανίες.

Κάποια χρόνια μετά την ΝΑΤΟική επέμβαση στην Γιουγκοσλαβία, μίλησα με την εμπορική ακόλουθο της Πρεσβείας της Σερβίας για πιθανή επανέναρξη εισαγωγών στην Ελλάδα των αυτοκινήτων Yugo. Η διπλωμάτης με ευχαρίστησε αλλά μου είπε ότι είναι τεχνικά αδύνατο. Όπως μου εξήγησε:
«Κατά την διάρκεια των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών, κατά λάθος, ισοπεδώθηκαν οι μονάδες που παρήγαγαν τα αυτοκίνητα. Όμως πολύ ευγενικά οι ΗΠΑ προσφέρθηκαν να δανείσουν τα απαραίτητα κονδύλια που απαιτούνταν για την ανακατασκευή των εργοστασιακών υποδομών. Πράγμα που έκαναν παίρνοντας ταυτόχρονα και το 51% της επιχείρησης μέχρις εξόφλησης των δανείων. Τώρα, τα αυτοκίνητα αυτά κυκλοφορούν μόνο στο εσωτερικό, διότι η Ε.Ε. αρνείται να μας δώσει το πιστοποιητικό ‘’Ε’’ που απαιτείται για κυκλοφορία στην Ευρώπη»

Βλέπετε; Το επιχειρηματικό μοντέλο των δημοκρατών του Νέου Κόσμου, είναι ολιστικό και επιτυχημένο.
Έχω όμως την προαίσθηση ότι, η Κίνα, ως πολύ «παλαιός κόσμος» θα αποδειχθεί εξαιρετικά δύσκολος,
ίσως και μοιραίος αντίπαλος για τους Γιάπηδες Στρατηγούς των ΗΠΑ.